پسرک بارانی-----varanehaye man------------------نم نم بارون

من احساسیم درک من مشکله     عجینم با هر چی به جز حوصله

یه   وقتایی   که  پرتو    ناراحتم       نباید  برنجی  که  کم   صحبتم

همیشه باهام سرد بودن همه        یه کم خوبی هم دارم  اما کمه

پر از عشق و احساس بی منتم     باهام خوب باشی باهات راحتم

اگه پا به پام راه بیای بی دریغ         صبوری کنی یا  پریشون نشی

بتونی  بمونی  قسم  میخورم        که از  اعتمادت پشیمون نشی

بازم اومدم همون ادم سه سال قبل که تازه این وبلاگو درس کرده بودم

اخ  بخدا تو این سه سال هیچ تغییری نکردم

همون پسر سه سال قبل همونجور زودرنج ساده خیالباف کم حرف 

ولی خسته تر از اونموقع ها 

 بعضی وقتا فک میکنم ک دنیا واقعا جای ادمای احساساتی نییس

باید از سنگ باشی 

ب هیشکی دل نبندی 

همرو دور  بزنی 

بخدا اینجوری نباشی همه فک میکنن ساده و نفهمی

ازت سو استفاده میکنن

بخدا من نمیتونممممممممممممممم

دوست عزیزی که کامنت خصوصی گذاشتی واسم

و میگی من نمیشناسمت ...

من حوصله ی ایمیل و یاهو ماهو ندارم

هر کی هستی اگه کارم داری و سرکار نیستم خودت ی موقع بگو

همینجا منم آن بشم

به من برگردون

به من برگردون اون روزو كه با تو زندگي خوب بود

به شوق ديدنت هر دم تو دل بدجوري آشوب بود 

به من برگردون اون روزو ، شب و از بين ماه بردار

يه كاري كن كه برگرده گذشته هاي بي تكرار 

كه من جا مونده ام انگار تو اون روزها و لحظه ها

با اين من آشنا نيستم من انگار مرده ام سالها 

منو برگردون از گريه به خنده هاي بي وقفه

وجودم يخ زده از غم ، غمت طوفاني از برفه 

به من برگردون احساسي كه آرومم كنه بازم

وگرنه من بدون تو با دلتنگي نمي سازم  

ميام پيش تو كه رفتي حالا كه سرد و غمگينم

تو هم برگردون آغوشت كه من محتاج تسكينم 

به من برگردون حسي كه گرفتي از دلم ناگه

دارم شك مي كنم حتي ما با هم بوده ايم يا نه 

يه كاري كن منه مرده دوباره زنده شم در تو

عزيزم كار سختي نيست فقط يك لحظه پيدا شو

کی گفته حال من بده

ازهر چی خوبه بهترم

چه عاشقانه است این روزهای ابری 

چه عاشقانه است قدم زدن زیر باران

غم تنهایی 

چه عاشقانه است شکفتن گلهای اقاقیا 

چه عاشقانه است قدم زدن در سر زمین عشق 

و من  چه عاشقانه زیستن را دوست دارم 

عاشقانه لا لایی گفتن را دوست دارم 

عاشقانه سرودن را دوست دارم 

عاشقانه نوشتن را دوست دارم 

عاشقانه اشک ریختن را... 

دفتر عاشقانه ی من پر از کلمات زیبا در نثار  بهترین و عاشقانه ترین کسانم...

و من  عاشقانه می گریم... 

عاشقانه می خندم... 

عاشقانه می نویسم... 

و در سکوت تنهایی عاشقانه می میرم...

اون که پشت شیشه ... شبا سر میزاره

میدونه پنجره "  بین ما دیواره 

از پشت شیشه ها " با رنج بی زبونی

میخونه با اشاره " حدیث مهربونی 

پشت این پنجره های بسته نا مهربون 

برام از خوبی و از شادی بخون

صدای گریه هامون نوای هر شب ماست

تو این شب غریبه " صدای تو آشناس 

تو این کویر غربت "کسی به فکر ما نیست

به فکر آبی نور " به فکر دریا ها نیست

بغضه صدامو میشنوی ؟ یه کوه دردم بخدا

هیشکی نمیدونه ولی : شکسته قلبم بخدا

آهای همیشه خاطره " تو قلب بی پناه من

اگه شنیدی مردمم ... دیگه نیا سراغ من

دیوارها هم عاشق می شوند 

یادگاری ننویسید

اگر قصد برگشتن ندارید!!!

به او گفتم باران که ببارد 

عادت خواهی کرد به گریستن در باران 

و اشک های توبارانی خواهد شد 

هم چون تمام باران ها ، 

خندید؛ او عادت را نمی فهمید ...

بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک،

شاخه‌های شسته، باران‌خورده پاک،

آسمانِ آبی و ابر سپید،

برگ‌های سبز بید،

عطر نرگس، رفص باد،

نغمۀ شوق پرستوهای شاد

خلوتِ گرم کبوترهای مست 

نرم‌نرمک می‌‌رسد اینک بهار

خوش به‌حالِ روزگار

 خوش به‌حالِ چشمه‌ها و دشت‌ها

خوش به‌حالِ دانه‌ها و سبزه‌ها

خوش به‌حالِ غنچه‌های نیمه‌باز

خوش به‌حالِ دختر میخک که می‌خندد

به ناز  خوش به‌حالِ جام لبریز از شراب

خوش به‌حالِ آفتاب

 ای دلِ من گرچه در این روزگار جامۀ رنگین نمی‌پوشی

به کام بادۀ رنگین نمی‌بینی

به‌ جام نُقل و سبزه در میان سفره نیست

جامت از آن می که می‌باید تُهی‌ست

ای دریغ از تو اگر چون گُل نرقصی با نسیم

ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب

ای‌ دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار

    گر نکوبی شیشۀ غم را به سنگ

هفت‌رنگش می‌شود هفتاد رنگ

فریدون مشیری

خیلی بده کلی بغض تو گلوت باشه ...یه دنیا حرف تو دلت باشه ولی نتونی به کسی بگی باید همشو بریزی تو خودتو منتظر بشی کی شب میشه همه چراغای خونه خاموش که شد اونموقع دیگه با خیال راحت بزنی زیر گریه تا سبک شی

خـِـیلے خــ ـوبــِﮧ کـِﮧ کــَسے روُ داشتـِـﮧ باشے کـِﮧ …

بے مـِـنــَت باهاش دردُو دل کــُنے !

بے مـِـنـَـت برات گــِریــِﮧ کــُنـِﮧ !

بے مـِـنـَـت پـُـشتـِـت باشـِﮧ !

بے مـِـنـَـت دوسـِـت داشتـِـﮧ باشـِـﮧ !

بے مـِـنـَـت رفیقـِـت باشـِﮧ !

خـِـیلے خــُـوبـــــــــــــه

کـِـنار تــُـو دَر باراלּ قـَـدمـ میزَنـَـم چـَـتر بـَـراے چـِہ ؟؟؟؟

رویـا کـِہ خیس نـِـمے شَـوَد !!

عاشق خیلی چیزا هستم..عاشق بارون..عاشق صدای گیتار..عاشق وبلاگم..عاشق خیلی چیزای دیگه ..ولی تنهایی..فقط ای کاش عاشق تنهایی هم بشم ..اون موقع دیگه زندگی راحت تره..حداقل راحت تر میگذره

یاد من باشد..هرچه پروانه که می افتد در آب..زود از آب درآرم

یاد من باشد..کاری نکنم که به قانون زمین بر بخورد

یاد من باشد..فردا لب جوی..حوله ام را هم..با چوبه بشویم

یاد من باشد.. تنها هستم

ماه بالای سر تنهایی است

تو امتداد سرنوشت..کی بود که از تو مینوشت

زندگیه منو تو رو با غمو غصه میسرشت..با این همه گناهو درد ..کی میره آخرش بهشت

ببین ..ببین ..که دست من هر جا رسید از تو نوشت

میون جاده ها هنوز گرد مسافرا بجاست

تو شهر تو غریبه ام

غریبه ای که بیصداست

نفس میخوام ..نفس میخوام..

تو رو یه هم نفس میخوام..

تو شب انتظار تو.. برای دل قفس میخوام..

اگه تو باشی پیش من..

سوته دلای دربدر

دوباره خورشید میکشم..رو این شبای بی سحر

سحر میاد شب سر میشه..درای بسته وا میشه..بهار میاد تو باغمون..برکه ی من دریا میشه
میون جاده ها هنوز ..گرد مسافرا بجاست..تو شهر تو غریبه ام ..غریبه ای که بی صداست

نم نم بارون میزنه.. تو کوچه باغه زندگیم

منم همون شعر سکوت..تو تک سوار زندگیم

نم نم بارون میزنه..به خاک سرسبز جنون

خودت رو از شهر خیال.به چشمای من برسون

توی خورجینه سکوتت..یه بغل خاطره داری که برای زنده بودن نور امیدو میاری

تویی اون معجزه ی عشق..تویی فصل بی نهایت

تو منو از نو میسازی..توی جنگ پوچ عادت

میتونم از تو بخونم..توی آسمون چشمات

اگه با نگاه راستت.. ببری منو به رویات

میتونم با تو بمونم..اگه فرصت تو باشه

اگه با صدای بارون..دل عاشقت رها شه

حالا جز چیک چیکه بارون کسی اینجا آشنا نیست...وقت تلخه رفتنه دیگه اینجا جای ما نیست

منو بارون_ تو خیابون_ داریم از فردا میخونیم...که دوباره نکنه ما_تنها_ بمونیم

مردم از زخمایی که خوردم از تنهایی

کمکم کن ای دوست مردم از تنهایی

دلم برای یک نفر تنگ است...

نه میدانم نامش چیست...

ونه میدانم چه میکند...

حتی خبری از رنگ چشمهایش هم ندارم...

رنگ موهایش راهم نمیدانم...

لبخندش را هم...

فقط میدانم باید باشد و نیست

دعــــای بـــاران چــــرا ؟

دعــــای عشـــــــق بــخـــوان !

ایـــن روزهــا دلـــها تشــنه تــرند تـــا زمیــــن ، ……

خـــدایــــــــا…..

کمــــی عشـــــــق ببــــار

جاذبه ی سیب ، آدم را به زمین زد و جاذبه ی زمین ، سیب را !

فرقی نمیکند“سقوط” سرنوشت ِ دل دادن به هر جاذبه ای غیر از خداست

خــــــــدایــا…

دســتـــــانــی را در دســـتــانـــم قـــرار بــده کــه پـــاهــایـــش بــا دیـــگـــری پــیــش نـــرود…

چه دنیای ساکتی!

دیگر صدای تپش قلبها غوغا نمیکند،

بی گمان همه شکسته اند!

بـایــــد کـسـی را پـیـدا کـنـم کـه دوسـتـم داشـتـه بـاشـــــد

آنـقـدر کـه یـکــــی از ایـن شـب هـای لـعـــنـتـــــــی

آغـوشـــش را بـرای مـن و یـک دنـیـا خـسـتــــگـی ام بـگـشــــایـد

هـیـــــچ نـگـویـد .

هـیـــــچ نـپـرسـد .

بــــرایــــم کتـــاب بـــخوانـــد

مـرا در آغـوش بـگـیـرد

و یـــک بوســـه فـقـــــط همین

دفتر شعرتو ببند ترانمون به سر رسید...

بعد هزارتا خاطره پرنده از قفس پرید....

اون که صدای شیشه ایش طعنه میزد به خنده هام...

شکستن بغض منو حتی تو خوابم نمیدید...

رفتنو دل بریدنه حرف تموم آدما ...

بخت بلند عاشقی نه با توهه نه با منه...

در انتهای معجزه منتظر بهانه ای نقطه ی پایان همین قصه ی عاشقانه ای...

مثل   یه شک بی دلیل نمیرسی به باورم مثل یه درد مشترک مثل همین ترانه ای...

گذشتن از گذشته ها معنی زنده موندنه...اسم تو رو نخوندنا خواب منو سوزوندنه...

رفتنو دل بریدنه حرف تموم آدما...

بخت بلند عاشقی نه با توهه نه با منه...

فيزيک بعدترها ثابت مي کند

در روزهاي باراني

جاي خالي آدم ها بزرگتر مي شود . . .

شبی از پشت یك تنهایی نمناك و بارانی

تو را با لهجه گل های نیلوفر صدا كردم

تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ ارزوهایت دعا كردم

پس از یك جستجوی نقره ای در كوچه های ابی احساس

تو را از بین گل هایی كه در تنهایی ام روئید با حسرت جدا كردم

و تو در پاسخ ابی ترین موج تمنای دلم گفتی:

دلت حیران و سرگردان چشمانیست رؤیایی

و من تنها برای دیدن زیبایی ان چشم

تو را در دشتی از تنهایی و حسرت رها كردم

همین بود

اخرین حرفت

و من بعد از عبور تلخ و غمگینت

حریم چشمهایم را به روی اشكی از جنس غروب ساكت و نارنجی خورشید وا كردم

نمیدانم چرا رفتی........................نمیدانم چرا.................

شاید خطا كردم

و تو بی انكه فكر غربت چشمان من باشی

نمیدانم كجا؟ تا كی؟ برای چه؟

ولی رفتی

و بعد از رفتنت باران چه معصومانه میبارید

و بعد از رفتنت یك قلب دریایی ترك برداشت

و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمی خاكستری گم شد

و گنجشكی كه هر روز از كنار پنجره با مهربانی دانه برمیداشت

تمام بالهایش غرق در اندوه غربت شد

و بعد از رفتنت انگار كسی حس كرد من بی تو تمام هستی ام بر باد خواهد رفت

كسی حس كرد من بی تو هزاران بار خواهم مرد

و بعد از رفتنت دریا چه بغضی كرد

كسی فهمید تو نام مرا از یاد خواهی برد

و من با انكه میدانم تو هرگز نام من را با عبور خود نخواهی برد

هنوز اشفته رؤیای زیبای توام برگرد

ببین كه سرنوشت انتظار من چه خواهد شد

و بعد از اینهمه طوفان و ووهم پرسش و تردید

كسی از پشت قاب پنجره ارام و زیبا گفت

تو هم در پاسخ این بی وفایی ها بگو:

در راه عشق و انتخاب ان خطا كردم

و من در حالتی مابین اشك و حسرت و تردید

كنار انتظاری كه بی پاسخ و سرد است

و من در اوج پاییزی ترین ویرانی یك دل

میان غصه ای از جنس بغض كوچك یك ابر

نمیدانم چرا .........

شاید به رسم عادت پروانگی امان

باز برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ ارزوهایت دعا كردم